32 etxebizitza Ave María Parkearen ondoan. Hernani -Gipuzkoa- (2005).

Orubea parkearekin mugakide izateak, etxebizitzen barruko konfigurazioa, -eguneko gelek parke aldera, gauekoak ordez atzekaldeko kale aldera kokatzen- eta luzetako fatxaden garapena, zehazten ditu. Terraza aldera ematen duten lehiozulo handiak irekitzen dira parkeko fatxadan eta, azalera lauan berdinbanatuko lehioak aurreko etxebizitzen blokearen aldera.

32 viviendas junto al Parque de Ave María. Hernani -Gipuzkoa- (2005).

La colindancia del solar con el parque determina la configuración interna de las viviendas, volcando hacia este las estancias diurnas y relegando las nocturnas hacia la calle posterior, y la formalización de las fachadas longitudinales. Grandes huecos abiertos a terrazas en la fachada al parque y ventanas dispuestas uniformemente sobre una superficie plana hacia el bloque de viviendas de enfrente.

Gure Borda Etxea. Hernani -Gipuzkoa- (2004).

1930 urteko Gure Borda familiako etxea eraldatu, seme-alabentzako apartamentuetan bihurtzeko, parte hartzearen zioa izan da, eta horretarako barnea hustutzen da, estalkia aldatzen da eta komunikaziorako gorputz exentu eta ireki bat eransten zaio.

Villa Gure Borda. Hernani -Gipuzkoa- (2004).

La intervención tiene como objeto transformar la villa familiar Gure Borda de 1930 en una casa de apartamentos para los hijos y, para ello, se vacía su interior, se modifica su cubierta y se le adosa un cuerpo exento y abierto de comunicaciones.

Usurbilgo Kultur Etxea. (2005).

Bi plazen arteko orubearen kokapena aprobetxatzen da hauen artean iragaite garden bat egiteko eta era berean, barruraino luzatzen den Kultur Etxeko sarrera bilakatzen da. Eraikinaren zatirik nabarmena, bi irakur gelak argiz bete eta kanpoko plazaren gaueko jarduera arin argitzen dituen hegoaldeko fatxadaren harzurizko itxitura da, erretaula argitsu eta aberatsa alegia.

Casa de Cultura de Usurbil. (2005).

Se aprovecha la situación del solar entre dos plazas para hacer un espacio de transición transparente que constituye la antepuerta de la Casa de Cultura y se prolonga hacia el interior. La pieza más singular del edificio es el mural de alabastro de la fachada del mediodía, rico retablo luminoso que inunda de luz las dos salas de lectura e ilumina tenuemente la actividad nocturna de la plaza exterior.

Intxaurrondoko Hiri Zentrua. Donostia-SS. (2008).

Goian dauden krokisen asmoa proposamenaren ideia era labur eta grafiko batean aurkeztea izan zen. Lehenengo eskemak Siustegi Parkearen hasierako egoera jasotzen du: Intxaurrondoko bizilagunen aisialdirako mendi-malda bat; eta bigarrena aldiz proiektuaren ideia, non bertan mugimendu birakari irudikatuz gero, lurrazala ireki, leize-zulo bat sortu eta Hiri Zentruko bulegoak kokatuz.

Centro Cívico de Intxaurrondo. Donostia-SS. (2008).

Los croquis situados bajo estas líneas se presentaron para exponer de forma gráfica y sintética la idea que sustentaba la propuesta. El esquema superior recoge la situación original de Parque Siustegi: una ladera verde para esparcimiento del vecindario de Intxaurrondo; y el inferior la idea de proyecto, donde se observa que, gracias a un imaginario movimiento giratorio, el terreno se abre y genera una cavidad donde se alojan las dependencias del Centro Cívico.

Dokumentazioko eta Liburutegiko Zentru Aurreraturako lehiaketa. EHUko Gipuzkoako Kanpusa. Donostia. (2006).

Orubearen kokalekua, Campusera sartzeko atarian eta hiriko sarbide baten ondoan, herritar guztiak ikusteko aukera ematen dio eraikinari, baita hiriko mugarriaren ezugarriak hartzeko ere. Eraikina, erabatekotasunezko forma handiaren bizitzeko eskultura bat bihurtu arte, bere arkitekturaren ezaugarri plastikoa indartzekoa datza.

Concurso para Centro Avanzado de Documentación y Biblioteca. Campus de Gipuzkoa de la UPV. Donostia. (2006).

La situación del solar en el umbral de entrada al Campus, próximo a una de las vías de acceso a la ciudad, otorga al edificio la posibilidad de ser contemplado por la ciudadanía en general, alcanzando la condición de hito urbano. Se trata de potenciar la condición plástica de su arquitectura hasta transformar el edificio en una escultura habitada de gran rotundidad formal.

José María Sert plaza. Donostia (1995).

IKAUR ingeniaritzarekin lankidetzan egindakoa. Eguerdiko eguzkia hobeto jotzeko arbelezko zoladura okertu, lorategi-zonak eguzkiari begira jarri eta sahatsak eta urmaela plaza inguruko eraikin baten itzalpean, kokatzen dira. Lehendik zeuden palmondoak plazako egoteko zona nagusira aldatzen dira, zuntz artifizialezko karpak estaltzen duen mastaba batez zuzendua.

Plaza de José María Sert. Donostia (1995).

En colaboración con la ingeniería IKAUR. Se orientan las zonas ajardinadas al tiempo que se inclina el pavimento de pizarra para facilitar la incidencia del sol del mediodía y se sitúa el estanque y los sauces a la sombra de uno de los edificios de la plaza. Las palmeras existentes se trasplantan a la estancia principal de la plaza, presidida por una mastaba cubierta por una carpa textil.

18 viviendas de protección oficial en Usurbil –Gipuzkoa- (2002).

La planta del edificio se resuelve atendiendo a criterios exclusivamente tipológicos dado el escaso valor e interés del emplazamiento, siendo por ello, que presente esa rigurosa simetría cuya pureza geométrica nos indica la nula influencia del exterior. Asimismo, aspectos referidos a la practicidad de las viviendas y a la racionalización de la superficie disponible nos han llevado a colocar un único núcleo de comunicaciones.

Gazteentzako zuzkidurazko bizitokiak. Pinuen pasealekua. Donostia-SS. (2005).

Lurrazpiko aparkalekuaren bolumenaren gainean kokatutako sarbide-plaza txikiaren ondoan, orubearen «L» erara egokitzen den bi adarreko eraikina da. Apartamentuek eguzkialdera ematen dute, bitako bitako elkartzen dira bainugelen aireztapena eta argiztapen naturala posiblea erazten duten patio batzuen inguruan. Aipatzekoa da atzeko galeria irekiak non bere zutabeetako joko aleatorioa, beste fatxaden konposaketa zorrotzarekin kontrajartzen da. Eta batez ere eskailera nagusia, beirazko begi zentralaz, atondoko harresi argidun handia bihurtzen dena.

Alojamientos dotacionales para jóvenes. Paseo de los Pinos. Donostia-SS. (2005).

Edificio de dos brazos, que se ajustan a la forma en “L” del solar, al pie de una pequeña plaza de acceso situada sobre el volumen soterrado de los aparcamientos. Los apartamentos se orientan hacia la zona soleada, agrupándose de dos en dos en torno a unos patios que permiten la ventilación e iluminación natural de los baños. Cabe destacar las galerías abiertas posteriores por el aleatorio juego de sus pilares que se contrapone al rigor compositivo del resto de las fachadas. Y sobre todo, la escalera principal, cuyo ojo central vidriado se convierte en el gran muro luminoso del vestíbulo.

Babes ofizialeko 18 etxebizitza Usurbilen –Gipuzkoa- (2002).

Kokapenaren interes urria emanda, irizpide tipologiko soiliketara arreta ipiniz ebazten da eraikineko planta, horregatik aurkezten duen simetria zorrotz horrek eta garbitasun geometrikoak kanpokoaren eragin baliogabea esaten digute. Halaber, etxebizitzetako praktikotasunari eta gelditzen den azalaren arrazionalizazioari kontatutako alderdiek komunikazio-nukleo bakarra jartzera eraman gaituzte.

Almandoz-Enea etxearen birjarpena. Arano -Nafarroa- (2000).

Solairu altuetan lau apartamentuko bizitegi-programa prestatzeko eta etxabean sukalde, egongela eta jangelaz osatutako amankomuneko zona bat antolatzeko, erreformari ekiten dio. Lanean teknikak eta material tradizionalak erabili egin dira. Zoruetako barneko egitura zuzeneko oinez, gatzariez eta zurezko habezkekin egin da, hegoaldeko aurrealdeari gehitutako galeria berri bezala, non mihiztadura tradizionalak, akoplamenduak eta loturak ikusgarriak dira, baserri-arkitekturara berezko zur kisketez (ziriak) ziurtatuta.

Rehabilitación de la casa Almandoz-Enea. Arano -Navarra- (2000).

La reforma se acomete para habilitar un programa residencial de cuatro apartamentos en las plantas altas, con una zona común de estar-comedor y cocina en planta baja. En la obra se han utilizado técnicas y materiales tradicionales. La estructura interna de pisos se ha realizado con pies derechos, jácenas y solivos de madera, al igual que la nueva galería incorporada a la fachada sur, donde se aprecian los tradicionales ensambles, acopladuras y empalmes, asegurados con pasadores de madera (ziris) propios de la arquitectura rural.

Pablo-Eneako plaza. Pasaia San Pedro -Gipuzkoa- (1992).

60-garren hamarkadan eraikinez betetako auzo bat, gune publiko batez hornitzeko asmotan, auzoaren ertzetako batean begiratoki-plaza bat eraikitzen da, badiarako panoramika zoragarri bat duelarik. Plataforma hau eraikitzeko beharrezkoa den murruak, bere funtzioaz gain, balio sinboliko bat hartzen du, hiri-altzari guztiak bere inguruan kokatuaz: badia estalpean ikus daiteken eserleku jarraitua, “corten” altxairuzko iturria eta ehun urtetako olibondoa. Plazako zementozko lur-irabiatutik bereizten den albo bateko harmailak “branka” bat eratzen du, non bertan alboko etxeen presentziarik gabeko bistetaz goza daiteke.

Larraul (Gipuzkoa) (2007).

Lurrean ezarpen desberdinez bi familientzako lau eraikin. Larraul (Gipuzkoa) (2007).